hc8meifmdc|2011A6132836|Tajmie|tblnews|Text_News|0xfdffb31e040000001f0f000001000300
بررسی میزان مقاومتهای
آنتی‌بیوتیکی اشریشیاکلی‌های
جدا شده از عفونتهای ادراری
دکتر حسین مختاریان دلوئی- دکتر محمد قهرمانی- حمید نورزاد
چکیده
زمینه و هدف: عفونتهای دستگاه ادراری یکی از بیماریهای بسیار شایع است و
اشریشیاکلی به عنوان مهمترین عامل عفونتهای ادراری مطرح می‌باشد. مطالعه حاضر به
منظور تعیین میزان شیوع گونه‌های میکروبی و مقاومتهای آنتی‌بیوتیکی اشریشیاکلی‌های
جدا شده از عفونتهای دستگاه ادراری با توجه به افزایش روزافزون مصرف و مقاومت نسبت
به عوامل آنتی‌باکتریال رایج انجام گردید.
روش تحقیق: به منظور جداسازی گونه‌های باکتریال ایجادکننده عفونتهای ادراری و مشخص نمودن توزیع سنّی و جنسی ابتلا
به آن و شایعترین باکتری مسؤول، در یک مطالعه مقطعی- کاربردی، 2101 نمونه ادرار که
به روش تصادفی ساده انتخاب شده بودند، جهت جداسازی گونه‌های میکروبی توسط روشهای استاندارد
مورد آزمایش قرار گرفتند. آزمونهای حساسیت آنتی‌بیوتیکی توسط روش کربی- بایر بر روی
گونه‌های اشریشیاکلی جداشده از 233 بیمار مبتلا به عفونت دستگاه ادراری صورت پذیرفت؛
داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمونهای آماری (نسبت)، در سطح معنی‌داری 05/0P£ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: محدوده سنّی بیماران بین 5/3 ماه تا 90 سال با میانگین 22/21±52/16 بود. نتیجه کشت 353 نمونه ادراری مثبت و 1748 نمونه ادراری دارای
مقادیر کم باکتری و یا استریل بودند. در بین نمونه‌های مثبت، اشریشیاکلی بیشترین
عامل عفونت (66%) و بعد از آن گونه‌های استافیلوکوک (81/21%)، کلبسیلا پنومونی
(93/7%)، پروتئوس ولگاریس (4/3%) و پزودوموناس ایروجینزا (84/0%) جدا شدند. نسبت عفونتهای
ادراری در جنس مؤنث (5/78%) به طور معنی‌داری بیشتر از جنس مذکر (5/21%) بود (000/0=P). اشریشیاکلی‌های جداشده نسبت به
آموکسی‌سیلین (100%) و آمپی‌سیلین (7/99%) مقاوم و نسبت به سیپروفلوکساسین (85%) و
سفتی‌زوکسیم (1/60%) حساس بودند.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این تحقیق، در مواقع ضروری و قبل از مشخص‌شدن
نتایج آزمایش آنتی‌بیوگرام، بهترین آنتی‌بیوتیک‌ها برای شروع درمان تجربی، سپیروفلوکساسین
و سفتی‌زوکسیم است و آموکسی‌سیلین وآمپی‌سیلین در درمان عفونتهای ادراری کاملاً بی
تأثیرند.
کلید واژه‌ها: اشریشیاکلی؛ عفونت دستگاه ادراری؛ مقاومت آنتی‌بیوتیکی
افق‌دانش؛
مجله دانشکده علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی،درمانی گناباد (دوره12؛ شماره 3؛ پاییز
سال 1385)
دریافت:
24/11/1385 اصلاح نهایی: 14/1/1386 پذیرش: 12/2/1386
مقدمه
عفونت ادراری یکی از شایعترین عفونتها و رتبه
دوم پس از عفونتهای دستگاه تنفس را تشکیل می‌دهد (1) و سالیانه در حدود 150 میلیون
نفر در جهان بروز می‌نماید (2). مطالعات جدید نشان می‌دهند که گونه‌های میکروبی،
مسبّب عفونتهای ادراری در نقاط مختلف دنیا متفاوت می‌باشند و بررسی عوامل میکروبی
ایجادکننده عفونت در تمامی مناطق جغرافیایی، ضروری به نظر می‌رسد. باکتری‌های
فراوانی قادر به ایجاد عفونت در سیستم ادراری هستند که در بین آنها اشریشیاکلی به
عنوان شایعترین عامل مطرح می‌باشد (4،3). اساس درمان مناسب در عفونتهای ادراری،
انتخاب یک آنتی‌بیوتیک با کارایی بالا و ارزان می‌باشد و مشکل اصلی در درمان
عفونتهای ادراری ناشی از اشریشیاکلی، مقاوم بودن باکتری نسبت به تعداد زیادی از آنتی‌بیوتیک‌های
رایج می‌باشد (5). از طرف دیگر گسترش مقاومتهای آنتی‌بیوتیکی تقریباً همیشه با
افزایش مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها همراه می‌باشد (6).
بنابراین با توجه افزایش روزافزون مصرف آنتی‌بیوتیک
و متعاقب آن افزایش مقاومتهای آنتی‌بیوتیکی و متفاوت‌بودن حساسیت اشریشیاکلی در
مناطق مختلف دنیا، مطالعه بررسی مقاومتهای آنتی‌بیوتیکی این باکتری، ضروری به نظر
می‌رسد.
مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان شیوع و مقاومتهای
آنتی‌بیوتیک‌های رایج مصرفی (آمپی‌سیلین، آموکسی‌سیلین، سفالکسین، سفتی‌زوکسیم، سیپروفلوکساسین،
کوتریماکسازول، نالیدیکسیک اسید، نیتروفورانتوئین، جنتامایسین، آمیکاسین) بر روی اشریشیاکلی‌های
جداشده از عفونتهای ادراری انجام شد.
روش تحقیق
به منظور جداسازی گونه‌های باکتریال ایجادکننده
عفونت دستگاه ادراری (UTI) و مشخص‌نمودن توزیع سنّی و جنسی ابتلا به آن و شایعترین باکتری مسؤول،
در یک مطالعه مقطعی- کاربردی، از 2101 بیمار ارجاعی به آزمایشگاه تشخیص طبی جهاد
دانشگاهی گناباد از دی‌ماه 1384 لغایت دی‌ماه 1385 که به روش تصادفی ساده انتخاب
شده بودند، کشت ادرار انجام و نتایج در هفت گروه سنّی طبقه‌بندی گردید. سپس آزمون
حساسیت آنتی‌بیوتیکی با استفاده از روشهای استاندارد روی شایعترین باکتری یعنی گونه‌های
اشریشیاکلی جدا شده از 233 بیمار مبتلا به عفونت ادراری از مجموع 353 نمونه ادرار با
نتیجه کشت مثبت (بیشتر از CFu/mL 105) صورت پذیرفت.
انتخاب بیماران بر اساس تأیید کشت و ترتیب
مراجعه بیماران بود و هیچ گونه دخالتی در انتخاب بیماران خاص نبود.
نمونه‌های ادراری با نتیجه کشت مثبت پس از کشت
روی محیطهای کشت میکروبی و با کمک رنگ‌آمیزی گرم و انجام آزمونهای بیوشیمیایی از
قبیل KIA، SIM، VP، MR، کوآگولاز، اوره آز، سیترات
و آزمایش تخمیر قندهای مختلف تشخیص و سپس به منظور تعیین میزان مقاومت آنتی‌بیوتیکی،
پس از کشت آنها در محیط مولر هینتون آگار و قراردادن دیسکت‌های آنتی‌بیوتیک به مدت
24 ساعت در انکوباتور قرار داده شدند و بر اساس اندازه هاله عدم رشد اطراف دیسکت و
اعداد بین‌المللی به سه دسته حساس (S)، حساسیت متوسط (I) و مقاوم (R) تقسیم و گزارش می‌گردید.
داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمونهای آماری (نسبت)،
در سطح معنی‌داری 05/0P£ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها
در بررسی از 353 نمونه ادرار با شمارش کلنی بیش
از
mL/105،
باکتری‌های زیر شناسایی و جدا شدند:
اشریشیاکلی: 233 مورد (66%)؛ استافیلوکوکوس Sp: 77 مورد (81/21%)؛ کلبسیلا
پنومونی: 28 مورد (93/7%)؛ پروتئوس ولگاریس: 12 مورد (4/3%) و پزودوموناس ایروجینزا:
3 مورد (84/0%).
مطالعه حاضر بر روی 233 بیمار در سنین بین 5/3
ماه تا 90 سال با میانگین 22/21±52/16 سال انجام شد. افراد مؤنث 183 مورد (5/78%) و افراد مذکر 50
مورد (5/21%) بودند که از نظر آماری تفاوت ابتلا در دو جنس معنی‌دار بود (0001/0=P).
توزیع سنّی بیماران بر اساس دهه تعیین و بر این
اساس بیشترین درصد (1/60%) در دهه اول زندگی مشاهده گردید.
نتایج کشت آنتی‌بیوگرام همراه با نمودار میزان
مقاومتها در مورد اشریشیاکلی‌های جدا شده، در جدول 1 ارائه شده است.
بحث
در این مطالعه، تفاوت معنی‌داری بین میزان
ابتلای دو جنس مؤنث و مذکر وجود داشت که با مطالعات سایر محققان در نقاط مختلف
دنیا همخوانی دارد (3،1).
در بین عوامل میکروبی ایجادکننده عفونتهای
ادراری، میکروب اشریشیاکلی با بیشترین فراوانی (66%) رتبه اول را داشت که با
مطالعات انجام شده در سایر نقاط دنیا مطابقت دارد (2-4، 7-13).
گونه‌های استافیلوکوک و کلبسیلا به ترتیب رتبه‌های
دوم و سوم را از نظر فراوانی تشکیل می‌دهند که با مطالعات Jha و Bapat در کاتماندا همخوانی دارد (4). Lau و همکاران هم در مطالعه‌ای
اشریشیاکلی و کلبسیلا را به عنوان مهمترین عوامل عفونت‌زای ادراری گزارش کردند
(14).
گونه‌های پروتئوس و پزودوموناس رتبه‌های چهارم و
پنجم را از نظر فراوانی تشکیل دادند. عوامل ایجادکننده عفونتهای ادراری در نقاط
مختلف دنیا متفاوت می‌باشند. Shgiemora و همکاران در ژاپن از نظر فراوانی، گونه‌های انتروکوکوس را در رتبه اول
و اشریشیاکلی را در رتبه سوم فراوانی گزارش نمودند؛ در مطالعه Astal، میکروب‌های اشریشیاکلی،
پروتئوس و کلبسیلا رتبه‌های اول تا سوم فراوانی را تشکیل دادند (2).
در مطالعه حاضر بیشترین میزان مقاومت نسبت به
آموکسی‌سیلین (100%) و آمپی‌سیلین (1/99%) و کمترین میزان مربوط به سیپروفلوکساسین
(4/9%) و سفتی‌زوکسیم (7/19%) بود که با نتایج مطالعات سایر محققان در نقاط مختلف
دنیا همخوانی دارد. Perfetto و همکاران (15) و Diekema و همکاران (16)، در مطالعات مختلف در آمریکا و Oteo و همکاران در مطالعه‌ای در
اسپانیا (17)، کمترین مقاومت را نسبت به سیپروفلوکساسین گزارش نمودند.
Andrade و همکاران در مطالعه‌ای در آمریکای لاتین روی 611 نمونة ادراری،
اشریشیاکلی را از 66% موارد جدا و بیشترین مقاومت را نسبت به آمپی‌سیلین (6/53%) و
کمترین مقاومت را نسبت به ایمی‌پنم (0%) گزارش کردند (11).
Bartoloni و همکاران در مطالعه‌ای روی اشریشیاکلی، بیشترین مقاومت را نسبت
به آمپی‌سیلین (85%) و تری متوپریم و سولفامتوکسازول (84%) و کمترین میزان مقاومت
را نسبت به سفتریاکسون (1/0%) و آمیکاسین (2/0%) گزارش کردند (9).
جدول 1- میزان، تعداد و درصد مقاومتهای اشریشیاکلی‌های جدا شده نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های
مورد نظر
|
آمیکاسین
|
جنتامایسین
|
نیتروفورانتوئین
|
نالیدیکسیک اسید
|
کوتریماکسازول
|
سیپروفلوکساسین
|
سفتی زوکسیم
|
سفالکسین
|
آموکسی سیلین
|
آمپی سیلین
|
نام آنتی‌بیوتیک
نوع واکنش
|
|
86
|
117
|
93
|
104
|
145
|
22
|
46
|
170
|
233
|
231
|
تعداد
|
مقاوم (R)
|
|
9/36
|
2/50
|
3/39
|
6/44
|
2/62
|
4/9
|
7/19
|
73
|
100
|
1/99
|
درصد
|
|
128
|
17
|
57
|
42
|
39
|
198
|
140
|
14
|
0
|
0
|
تعداد
|
حساس (S)
|
|
9/54
|
3/7
|
5/24
|
18
|
7/16
|
85
|
1/60
|
6
|
0
|
0
|
درصد
|
|
19
|
99
|
83
|
87
|
49
|
13
|
47
|
49
|
0
|
2
|
تعداد
|
حساسیت متوسط (I)
|
|
2/8
|
5/42
|
6/35
|
3/37
|
21
|
6/5
|
2/20
|
21
|
0
|
9/0
|
درصد
|
R: Resistance| S:
Sensitive| I: Intermediate
Astal در مطالعه‌ای در گازاستریپ، از 49 نمونه ادرار، اشریشیاکلی
را به میزان 5/52% جدا نمود و بیشترین مقاومت را نسبت به آموکسی سیلین (7/78%) و
کمترین مقاومت را نسبت به نیتروفورانتوئین (7/2%) گزارش کرد (2).
در مطالعه Tankhiwale و
همکاران بر روی اشریشیاکلی، بیشترین مقاومت نسبت به کوتریماکسازول (82%) و آمپی‌سیلین
(9/79%) و بیشترین حساسیت نسبت به نیتروفورانتوئین (62%) و سفتی‌زوکسیم (7/58%)
گزارش شد (18).
Dias Neto و همکاران در مطالعه‌ای روی 188 نمونه ادرار در برزیل، اشریشیاکلی
را از 26% موارد جدا و بیشترین میزان حساسیت را نسبت به ایمی‌پنم (83%) و بیشترین
مقاومت را نسبت به آمپی‌سیلین (27%) گزارش نمودند (19).
Inabo و Obanibi در مطالعه‌ای روی اشریشیاکلی‌های جداشده از عفونتهای ادراری در نیجریه
کمترین مقاومت را نسبت به سیپروفلوکساسین و بیشترین میزان مقاومت را نسبت به کوتریماکسازول
و نالیدیکسیک اسید گزارش نمودند (20).
Tamberkar و همکاران در مطالعه‌ای روی 68 نمونه ادراری در هند، اشریشیاکلی را از
59% موارد جدا کردند و بیشترین میزان مقاومت را نسبت به آمپی‌سیلین (87%) و کوتریماکسازول
(91%) و بیشترین میران حساسیت را نسبت به نیتروفورانتوئین (71%) گزارش کردند (21).
Jha و Bapat در مطالعه‌ای در کاتماندا روی
244 نمونه ادرار، اشریشیاکلی را از 50% موارد جدا و بیشترین میزان مقاومت را نسبت
به سیپروفلوکساسین و کمترین را نسبت به نیتروفورانتوئین گزارش نمودند (4).
اگرچه در بسیاری از مطالعات، سیپروفلوکساسین
مناسبترین دارو برای درمان عفونتهای ادراری ناشی از اشریشیاکلی ذکر شده است ولی
نتایج محققان نشان می‌دهد که مقاومت نسبت به این دارو در حال افزایش می‌باشد. در چین
در سالهای 1998-2000، میزان مقاومت از 6/46% به 4/59% افزایش یافته است (2)؛
همچنین در گازا استریپ، میزان مقاومت اشریشیاکلی نسبت به سیپروفلوکساسین از 9/2%
در سال 2000 به 3/11% در سال 2002 افزایش پیدا کرده است (2)؛ در حالی که فلوروکئینولون،
به عنوان یک داروی مناسب در درمان عفونتهای ادراری معرفی شده است (3، 21)؛ محققان
مختلف افزایش مقاومت این میکروب را نسبت به فلوروکوئینولون (23، 24) و کانامایسین
و کلرامفنیکل (25) و آمینوگلیکوزیدها (25) گزارش کرده‌اند. با توجه به یافته‌های این
مطالعه و تحقیقات سایر محققان جهت درمان عفونتهای ادراری ناشی از اشریشیاکلی،
انجام آزمون آنتی‌بیوگرام ضروری به نظر می‌رسد و در صورت عدم انجام آزمون، در حال
حاضر با توجه به مقاومت کمتر سیپروفلوکساسین فعلاً از داروی مذکور جهت درمان
استفاده گردد.
نتیجه‌گیری
بدیهی است به دلیل افزایش رو به رشد مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها
و متعاقب آن گسترش روزافزون مقاومتهای آنتی‌بیوتیکی،کنترل ظهور مقاومتها، ضروری و
اجتناب‌ناپذیر است و بایستی جهت دستیابی به فرمولاسیون دارویی جدید تلاش نمود. در ضمن
استفاده از داروهای جدید مثل ایمی‌پنم که مقالات مختلف کارایی آن را بسیار مثبت
ارزیابی کرده‌اند، توصیه می‌گردد (19،10،4).
منابع:
1- Zilevica A. Hospital acquired and community- acquired uropathologens;
modelling of infection. Bioautomation. 2005; 3:63-67.
2- Astal ZE. Increasing ciprofloxacin resistance among prevalent
urinary tract bacterial isolates in the Gaza Strip. Singapor Med J. 2005;
46(9): 457-59.
3- Kurutepe S| Surucuoglu S| Sezgin C| Gazi H| Gulay G| Ozckkaloglu
B. Increasing antimicrobial resistance in escherichia coli isolates from community
acquired urinary tract infections during 1998 - 2003 in Manisa| Turkey. Jpn J
Infect Dis. 2005; 58: 159-61.
4- Jha N| Bapat SK. A study of sensitivity and resistance of
pathogenic micro organisms causing UTI in Kathmandu valley. Kathmandu Univ Med
J. 2005; 3(10): 123-29.
5- Forrell DJ| Morrissey I| Rubeis D. A UK multicentre study of the
antimicrobial susceptibility of bacterial pathogens causing urinary tract
infection. J Infect. 2003;46:94-100.
6- Zilevica A| Paberza R. Etiological agents of nosocomial
urinary tract infections. Bioautomation. 2005; 3:69-73.
7- Gaynes R| Edwards JR. Overview of nasocomial infection caused by
gram-negatjvc bacilli. Clin Infect Dis. 2005; 41 (6): 848-54.
8- Abelson Storby K| Osterlund A| Kahlmetar G. Antimicrobial
resistance in E- coli in urine samples from children and adult. Acta Paediater.
2004;93(4): 487-91.
9- Bartoloni A| Pallecchi L| Benedetti M| Fernandez C| Vallejos Y|
Guzman E| et al. Multidrug resistant commensal escherichia coli in children|
Peru and Bolivia. Emerg Infect Dis. 2006; 12 (6): 109-11.
10- Juan P| Horicajada JP| Soto S| Gajewski A| Smithson AM| Anta H|
et al. Quinolone resistant uropathogen escherichia coli strains from
phylogenetic group B2 have fewer virulence factors than their susceptible counterparts.
J Clin Microbiol. 2005;43 (6): 2962-64.
11- Andrade SS| Sader HS| Jones RN| Pereira AS| Pignatari AC| Gales
AC. Increased resistance to first-line agents among bacterial pathogens
isolated from urinary tract infections in Latin America: time for local
guidelines? Mem Inst Oswaldo Cruze. 2006; 101(7): 741-48.
12- Kresken M| Hafner D| Further Increase of fluoroquinolone resistance
among escherichia coli isolates in a central european area. 16 ECCMID|
Nice/France| April 1-4| 2006.
13- Hussain L|
Sangma RA| Agarwal KB. Bacterial etiology of urinary tract infections and their
antibiograrm observed in Asam. J Microbiol World. 2005; 7 (2): 270-73.
14- Lau SM| Peng MY| Chang FY. Resistance rates to commonly used
antimicrobials among pathogens of both bacteremic and non-bacteremic
community-acquired urinary tract infection. J Microbiol Immunol Infect. 2004;
37 (3): 185-91.
15- Perfetto EM| Keating K| Merchunt S. Acute uncomplicated UTI and
E.coli resistance implications for first-line empirical antibiotic therapy. J
Manag Care Pharm. 2004; 10:17-25
16- Diekema DJ| BootsMiller BJ| Vaughn TE. Antimicrobial
resistance trends and outbreak frequency in United States hospitals. Clin
Infect Dis. 2004; 38:78-85.
17- Oteo J| Lazaro E| Abajo FJ| Baquero F| Campos G.
Antimicrobial-resistant invasive Escherichia coli| Spain. Emerg Infect Dis.
2005; 11: 546-53.
18- Tankhiwale SS| Jalgaonkar VS| Atimad S| Hassani U. Evaluation
of extended spectrum of beta lactamase in urinary isolates. Ind
Med Res. 2004;120:553-56.
19- Dias Neto JA| da Silva LD| Martins AC|
Tiraboschi RB| Domingos AL| Suaid HJ| et al. Prevalence and bacterial susceptibility of hospital acquired urinary
tract infection. Acta Cirurgica Brasileira. 2003; 18 (Supl 5): 270-72.
20- Inabo HI| Obanibi HBT. Antimicrobial susceptibility of some
urinary tract clinical isolates to commonly used antibiotics. Afr J Biotechnol.
2006; 5(5): 487-89.
21- Tamberkar DH| Dhanorkar DV| Gulhane SR| Khandelwal VK| Dudhane
MN. Antibacterial susceptibility of some urinary tract pathogens to commonly
used antibiotics. Afr J Biotechnol. 2006; 5 (17): 1562-65.
22- Mazulli MD. Canadian patterns of antimicrobial resistance.
Overview of current trends related to hospital pathogens. Can J Infect Dis Med
Microbiol. 2006; 17 (Suppl B): 3B-5B.
23- Alos JI| Serrano MG| Gomez-Garces JL| Perianes J. Antibiotic
resistance of Escherichia coli from community-acquired urinary tract infections
in relation to demographic and clinical data. Clin Microbiol lnfect. 2005; 11:
199-203.
24- Rebeecah M| CarIton L| Reid-Smith R| Poppe C| Scott A|
Friendship F| et al. Chloramphenicol and kanamycin resistance among porcine
Escherichia Coli in Ontario. J Antimicrobial Chemotherapy. 2006; 58(1): 173-77.
25- Seputiene V| Ruzauskas M| Zlabys P| Suziedeliene E.
Characterisation of streptomycin resistance determinants in Lithuanian
Escherichia coli isolates. Biologija. 2006; 2: 14-17.
Title:
A study of antibiotic resistance of Escherichia coli isolated from urinary tract
infection
Authors: H. Mokhtarian|
M. Ghahramani2| H. Nourzad3
Abstract
Background and Aim: Urinary tract infection (UTI) is one of the most
common infectious diseases diagnosed in patients. Escherichia coli (E.coli) has
been documented to be the most important pathogen associated with symptomatic
tract infections. The aim of this study was to determine the local prevalence
of bacterial and strains antimicrobial resistance of E.coli isolated from
patients with UTI by reason increasing use of antibiotic and antibacterial
resistance.
Material and Methods: In order to isolate and identify bacterial
agents causing UTI and to indentify it’s sex and age distribiution| in a cross-
sectional study| a total of 2101 midstream urine samples “through simple random
sampling method” were analyzed for isolation and identification of bacterial
isolates as per standard methods. Susceptibility tests were performed with disc
diffusion tests using the Kirby-Bauer method on E.coli isolated from 233 cases
with UTI aged from 3.5 month through 90 years with an average of 16.52±21.22
years. All data were analyzed with SPSS for windows.
Results: Out of which 353 samples were found to be significant
bacteriuria (105 Cfu/mL) and remaining 1748 samples were either
non-significant bacteriuria or very low bacterial count or sterile urine. In
the present study| out of 353 isolated uropathogens the most common isolate was
E.coli (66%) followed by staphylococcus sp (21.8%) klebsiella pneumoniae (7.93%)|
proteus vulgaris (3.4%)| pseudomonas aeruginosa (0.84%). The UTIs were found to
most frequently in female (78.5%) than male (21.5%) (P=0.000). The isolated
E.coli showed resistant to amoxycilin (100%)| ampicillin (99.1%) and sensitive
to ciprofloxacin (85%) and ceftizoxime (60.1%).
Conclusion: This study suggests that in emergency cases before the
result of antibiogrom test is determined| the best choices to begin empiric
treatment are cipro floxacin and ceftizoxime. amoxicillin and ampicillin are quite
ineffective to treat these infections.
Key Words: E.coli; Urinary tract infection (UTI); Antimicrobial
resistance
نویسنده مسؤول؛ عضو هیأت
علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گناباد
آدرس: گناباد- دانشگاه
آزاد اسلامی
تلفن: 7221477-0535 نمابر: 7255005-0535 پست الکترونیکی: hossein_mokhtarian@yahoo.com